Σάββατα....

Τα δυο τελευταία Σάββατα ήταν ιδιαίτερα, όμορφα, παράξενα..

Το προηγούμενο είχαμε βγει τέσσερις κοπελιές και καθώς περπατούσαμε στην Ερμού κατευθυνόμενες προς Ψυρρή, μας μιλάνε δυο παιδιά. Μας μίλησαν στα αγγλικά στην αρχή, ήθελαν να πάνε στου Ψυρρή, τι σύμπτωση. Η Ζ. προσπαθούσε λοιπόν να τους δώσει οδηγίες και ενώ έχουν μαζευτεί και οι υπόλοιποι εφτά της παρέας τους γύρω μας (9 στο σύνολο), ένας απ'αυτούς λέει ''αι γαμήσου'' στα ισπανικά!! Για κακή του τύχη όμως η Ζ. ξέρει ισπανικά και του απαντάει ''εσύ γαμιέσαι''.


Και εδώ είναι που θα περίμενε κανείς να ξεκινήσει κανένας καυγάς, κι όμως τα παλικάρια το χάρηκαν τόσο πολύ που μίλαγε τη γλώσσα τους, και μας ακολούθησαν, και μας κάλεσαν και για ποτό, αμέ!!

Οι υπόλοιποι μιλάγαμε βέβαια στα αγγλικά. Εγώ έπιασα κουβέντα με τον Άντονι, απ΄τον οποίο έμαθα από που ακριβώς ήταν, τι δουλειά έκαναν, πως βρέθηκαν στη χώρα μας, ένα ισπανικό έθιμο και άλλα πολλά ενδιαφέροντα. Και practice έκανα στα αγγλικά μου και έπιανα και μερικά ισπανικά από τα λίγα που ξέρω, πολύ το χάρηκα που μπορούσα να μιλήσω με κάποιον χωρίς να είναι εμπόδιο η γλώσσα.

Η Ζ. εκείνη τη μέρα μίλαγε και τις τρεις γλώσσες ταυτόχρονα, αφού αναγκαζόταν να μας μεταφράζει τι έλεγαν. Κάποια στιγμή ήθελε να με δείρει γιατί της μίλαγα στα αγγλικά (δε το θεωρόυσα ευγενικό να μιλάμε μεταξύ μας χωρίς να καταλαβαίνουν οι άλλοι τι λέμε), βέβαια συνέχισα να το κάνω και αφού καληνυχτήσαμε τα παιδιά, χι, χι, χα, χα....

Ισπανικό έθιμο: Όταν ένα αγόρι γνωρίζει ένα κορίτσι για πρώτη φορά φιλιούνται σταυρωτά στο μάγουλο, ενώ τα αγόρια μεταξύ τους σφίγγουν απλά τα χέρια.

Για το παραπάνω σκηνικό υπάρχουν και αποδείξεις (φωτό).

Αλλάζουμε Σάββατο..

Το χτεσινό Σάββατο δεν έγινε τίποτα περίεργο, αν εξαιρέσεις το ότι δεν πήγα Ψυρρή, αλλά Πανόρμου. Μια χαρά το μαγαζάκι, μια χαρά η γνωστή παρέα, μια χαρά και αυτοί που γνώρισα χτες. Αυτό ήταν το περίεργο, ήταν όλα φυσιολογικά. Και επειδή η Ζ. είναι γνωστή περιπατιτού (δικιά μου λέξη, δεν την έχει ο Μπαμπινιώτης) όταν με το καλό ήρθε η ώρα του γυρισμού της λέω, να ξεκινήσουμε με τα πόδια και πέρνουμε πιο κάτω ταξί (τα οποία δε συμπαθώ καθόλου). Μέσα μου λέει, σιγά μην έλεγε όχι.

Αρχίσαμε λοιπόν η Ζ., εγώ και ο Δ. να περπατάμε προς την Αλεξάνδρας. Φτάνουμε λοιπόν και συνεχίζουμε να περπατάμε προς Πατησίων, όπου και αφήσαμε τον Δ. Στο τέλος κουβέντα στη κουβέντα φτάσαμε Λαρίσσης, εκεί κοντά είναι και το σπίτι μου. Με λίγα λόγια σταθμός Πανόρμου - σταθμός Λαρίσσης με τα πόδια!! Εδώ κολλάει το γνωστό και αγαπημένο :

''JONIE WALKER BLACK LABEL, keep walking''

Δυο απρόσμενα, ευχάριστα βράδια....