Τα νεύρα μου στην πρίζα...

θα σας διηγηθώ κάτι που μου συνέβη τον προήγουμενο μήνα. Τώρα που το σκέφτομαι έχει πλάκα, τότε όμως ...

Ξυπνάω το πρωί και όπως ο περισσότερος κόσμος, πάω στο μπάνιο. Δε προλαβαίνω να ανάψω το φως και να μπω.... και τσουπ, καίγεται η λάμπα κάνοντας ένα πολύ δυνατό τσαφ, ταυτόχρονα σπάει σε χίλια κομματάκια, αφήνοντας μόνο το ντουί στην υποδοχή και στο τέλος ρίχνει και την ασφάλεια!! Περιττό να σας πω ότι η καρδιά μου πήγε μια βόλτα στην Κούλουρη στις Μπαχάμες, στα Μπόρα Μπόρα και σε άλλα ενδιαφέροντα μέρη και ξαναγύρισε. Μαζί λοιπόν με την λάμπα του δωματίου μου, που είχε καεί πριν δυο μέρες, έχουμε 2 καμμένες λάμπες σε δυο διαφορετικά δωμάτια του ίδιου σπιτιού. Τώρα θα μου πείτε γιαί δεν την είχα άλλαξει, ε το ξέχασα. Και όλα αυτά με το που άνοιξα τα ματάκια μου.

Την υπόλοιπη μέρα προσπαθούσα να βελτιώσω την εργασία που παρέδιδα την επομένη. Λέω πρσπαθούσα διότι κάποιος μου έκανε πλάκα εκείνη τη μέρα, κάποιος έπαιζε σκάκι μαζί μου και έκανε την μία κίνηση μετά την άλλη. Ρουά ματ όμως δε κατάφερε να κάνει. Θα καταλάβετε στη συνέχεια τι εννοώ.

Το δωμάτιο μου έχει τρεις πρίζες (όπως τα περισσότερα δωμάτια, θα μου πείτε). Εγώ όμως χρειάζομαι 11!! Έχω πολλά πράγματα στο δωμάτιο, τι να κάνουμε. Εκείνη τη μέρα λοιπόν κρύωνα και είπα να ανάψω το αερόθερμο, μέγα λάθος, όπως αποδείχτηκε. Το αερόθερμο βλέπετε για να λειτουργήσει χρειάζεται ρεύμα, άρα και ελεύθερη πρίζα. Βγάζω λοιπόν το dvd από το πολύπριζο και βάζω το αερόθερμο. Μαζί του ήταν η οθόνη, η κεντρική μονάδα του υπολογιστή και ο εκτυπωτής. Ωραία μέχρι εδώ;; Ωραία.

Καθώς έκανα την εργασία και μην έχοντας σώσει τις τελευταίες, σημαντικές αλλαγές κλείνει ο υπολογιστής!! Αμάν λέω, έπεσε το ρεύμα. Συνειδητοποιώ όμως ότι το ράδιο, που ήταν στο άλλο πολύπριζο, συνεχίζει να παίζει. Ξέρετε, με τον υπολογιστή μου έχουμε μια σχέση πάθους και όταν παθαίνει κάτι δεν σκέφτομαι καθαρά. Με τα πολλά πολλά βγάζω τις πρίζες, τις ξαναβάζω, κλείνω το πολύπριζο, το ξανανοίγω..... ο υπολογιστής να μην λέει ν'ανοίξει με τίποτα. Ωχ, λέω τσουρουφλίστηκε ο υπολογιστούλης μου. Τότε ήταν που άρχισε η καρδιά μου να κάνει πάλι ταξιδάκια. Μετά βάζω μόνο την οθόνη, δουλεύει, μόνη την μονάδα, δουλεύει.... ναι, ναι είχε καεί μόνο το πολύπριζο και ο υπολογιστής ήταν μια χαρά.

Καταλήγουμε λοιπόν στο ότι έχω δύο πρίζες (οθόνη και μονάδα) που χρειάζονται ρεύμα και μία υποδοχή στο τοίχο, πως θα τα συνδέσω όλα;; οέο;; Μετακινώ το δυόροφο κρεβάτι και παίρνω το ταυ που ήταν σφινομένο πίσω του.

Το βράδυ, αφού τέλειωσα την εργασία (τα κατάφερα) έπρεπε να εκτυπώσω τις αλλαγές. Εύκολο θα μου πείτε. Ναι, αλλά ο εκτυπωτής ήταν στην παρέα του καμένου πολύπριζου, χα,χα. Τραβάω το καλώδιο αλλά δεν έφτανε!! Για τρίτη φορά η καρδιά μου έκανε ένα μικρό ταξιδάκι και άρχισα να αναρωτιέμαι τι πιθανότητες έχω στην ηλικία μου για έφραγμα, ευτυχώς λίγες απ'ότι έμαθα. Έπειτα σκέφτηκα ότι μπορεί να είχε μπερδευτεί με τα άλλα καλώδια. Ξεμπέρδεψε τα θα μου πείτε. Τα καλώδια όμως ήταν πίσω από το γραφείο και το φως του δωματίου ήταν καμένο, όπως προείπα. Με βλέπεις λοιπόν στις 11 το βράδυ χωμένη κάτω από το γραφείο να προσπαθώ να βγάλω άκρη με το φως του κινητού. Σκέτη τρέλλα ήμουν. Στο τέλος τα κατάφερα και κέρδισα την παρτίδα..............

Η εργασία παραδόθηκε μια χαρά και πήρε 10.

Δυο μέρες μετά κάηκε το μικρό φως που έχω πάνω από το κρεβάτι μου και χάλασε το ''ηλεκτρικό'' παράθυρο του αυτοκινήτου.

Έκτοτε όλα λειτουργούν ρολόι. Πότε θα με βρείτε όμως ψημένη και με το μαλλί σαν της Ντάλιας του παρά 5, δεν ξέρω....