Τσάι...

Το πρώτο φλιτζάνι τσάι πίνεται σκέτο.

Είναι το «τσάι της ζωής»

Το δεύτερο , με λίγη ζάχαρη.

Είναι το «τσάι του έρωτα».

Το τρίτο είναι γλυκό, με άφθονη ζάχαρη.

Είναι το «τσάι του μεγάλου ταξιδιού »

Σύμφωνα με τις παραδόσεις των βεδουίνων, στους καλεσμένους προσφέρονται με τη σειρά τα τρία φλιτζάνια, για να υποδηλώσουν τον τρόπο που νιώθουν οι φυλές των νομάδων της ερήμου την ανθρώπινη παρουσία μέσα στη γύμνια και την απεραντοσύνη του τοπίου:

Ο λ ό κ λ η ρ η

Μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες είναι να πίνω τσάι. Πίνω όμως πολύ, πάρα πολύ, αδειάζει η μία κούπα γεμίζει η επόμενη. Έχω δοκιμάσει πολλές γεύσεις όπως: ροδάκινο, καραμέλα, βανίλια, λεμόνι, πορτοκάλι, φράουλα, φρούτα του δάσους, φραγκοστάφυλο, blue fruit, μαύρη σοκολάτα, άσπρο, κόκκινο, βασιλικό, ένα που είχε μωβ σακουλάκι(αλλά δεν θυμάμαι τι ήταν) και φυσικά του βουνού. Όταν λοιπόν με βλέπουν να πίνω, με ρωτάνε μ'ένα βλέμμα γεμάτο απορία: ''Είσαι άρρωστη;;'' Ε, όχι δεν είμαι άρρωστη, το αντίθετο μάλιστα.

Το τσάι βοηθάει το μυαλό να ξυπνήσει. Περιέχει μαγγάνιο, ένα χημικό στοιχείο που συμβάλλει στη σωστή και αποτελεσματική λειτουργία των κυττάρων του εγκεφάλου. Αν το εντάξεις μάλιστα, στο καθημερινό σου διαιτολόγιο, θα δεις τις δυνάμεις και τις αντοχές του οργανισμού σου να αυξάνονται. Ακόμα κατά μέσον όρο το τσάι περιέχει 20-30 mg καφεΐνης ανά 100 ml .

Μακροπρόθεσμες επιπτώσεις: Το τσάι αποτελεί πλούσια πηγή αντιοξειδωτικών και άλλων ουσιών που αναστέλλουν τη μετατροπή των φυσιολογικών κυττάρων σε καρκινικά. Κύρια ιδιότητα των παραπάνω ουσιών είναι η πρόληψη ορισμένων χρόνιων ασθενειών, όπως ο καρκίνος και οι καρδιαγγειακές παθήσεις. Γι' αυτόν το λόγο, όσοι συνηθίζουν να πίνουν τσάι έχουν 44% λιγότερες πιθανότητες να πάθουν καρδιακή προσβολή. Μία από τις λιγότερο διαδεδομένες ευεργετικές του ιδιότητες είναι ότι συμβάλλει και στην καλή υγεία των δοντιών. Όχι μόνο προλαβαίνει τον πολλαπλασιασμό των βακτηριδίων που ευθύνονται για την τερηδόνα, αλλά αποτελεί και πηγή φθορίου.

Και τώρα λίγα για την ιστορία του τσαγιού:

Η πατρίδα του τσαγιού είναι η Κίνα. Ο μύθος λέει πώς ο αυτοκράτορας Σεν Νούνγκ το ανακάλυψε το 2700 π.Χ., όταν κάποια φύλλα τσαγιού έπεσαν τυχαία σε ένα δοχείο με βραστό νερό. Το 780 μ.Χ., κατά την διάρκεια της δυναστείας των Τάνγκ, έχουμε και την πρώτη γραπτή μαρτυρία, το «Ιερό Βιβλίο του Τσαγιού», γραμμένο από έναν αυλικό ονόματι Λιού Γιού, όπου περιγράφεται με λεπτομέρειες η τελετουργία του τσαγιού.

Το πρώτο φορτίο τσαγιού έφθασε στην Ευρώπη το 1610 από τους Πορτογάλους μέσω της αποικίας τους στο Μακάο. Ακολούθησαν οι Ολλανδοί, οι Γάλλοι και τελευταίοι (!!) οι Άγγλοι μέσω της Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών. Στην αρχή αντιμετωπίσθηκε κυρίως σαν φαρμακευτική ουσία, στην συνέχεια όμως και ιδιαίτερα κατά την βασιλεία του Καρόλου του Β΄ άρχισε να γίνεται μόδα και να κατακλύζει την Αυλή και τα αριστοκρατικά σπίτια και στέκια, εκτοπίζοντας τον καφέ που είχε στο μεταξύ συνδεθεί με χώρους συνευρέσεως «επαναστατών». Αντίθετα στην Αμερική, ο πόλεμος της ανεξαρτησίας οδήγησε σε απόρριψη του τσαγιού και στροφή αποκλειστικά στον καφέ.