Είμαι ικανή να ανεβάζω post μόνο για αυτό το θέμα: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
''Η Ισπανίδα Καρμέλα Μπουσάντα γέννησε στις 29 Δεκεμβρίου δύο υγιέστατα αγοράκια και κατέχει πλέον το ρεκόρ της γηραιότερης μητέρας, σε ηλικία 67 ετών''
Μπράβο της, να της ζήσουν!! Μα είμαστε σοβαροί;; Και μη μου πείτε ότι η μητρότητα είναι κάτι όμορφο και όποτε κι αν γίνεται είναι καλό, αφού ξεκινάει μια καινούρια ζωή, γιατί θα φρικάρω. Με ποιο σκεπτικό αποφάσισε να μείνει έγκυος αυτή η γυναίκα; Τα παιδιά της δεν τα σκέφτηκε καθόλου; Πως θα τα μεγαλώσει; Και αν πεθάνει αυτά τι θα γίνουν; Δεν είναι αντικείμενα να τα αφήσει κάπου μαζί με τα υπόλοιπα στην κληρονομιά.
Και άντε σου λέω εγώ ότι δε πεθαίνει μέσα σε δέκα χρόνια, αλλά ζει και είναι μια χαρά, πως θα ανταποκριθεί στις απαίτησεις που έχουν; Σε τι περιβάλλον θα μεγαλώσουν; Ψάχνει λέει, έναν νεότερο σύζυγο που θα την βοηθήσει να αναθρέψει τους δύο γιους της. Ότι καλύτερο δηλαδή για τα μικρά, να μεγαλώνουν με έναν άγνωστο και μια γιαγιά, τι πιο φυσιολογικό.
Η Καρμέλα Μπουσάντα αποφάσισε να γίνει μητέρα μόλις πριν δύο χρόνια, όταν πέθανε η μηέρα της, έλεγε στη συνέχεια το άρθρο. Αφού έχασε τη μητέρα της, είπε ας γίνω εγώ τώρα. Την έπνιγε η μοναξιά φαίνεται και αντί να πάει να υιοθετίσει κανένα αδέσποτο ζωάκι, να κάνει και ένα καλό, λέει δε μένω έγκυος, να σπάσω και το ρεκόρ. Ε, μάλλον είχε αρχίσει να το χάνει, αλλιώς δεν εξηγείται. Δε μπορεί να φέρθηκε τόσο εγωιστικά, γιατί μόνο εγωισμό διακρίνω σε αυτή της την πράξη, εγώ τώρα θέλω παιδιά και τώρα θα τα κάνω. Σαν να λέμε πάω μια βόλτα στο μανάβη κι έρχομαι, τόσο πολύ πρέπει να το σκέφτηκε, τόση σημασία έδωσε.
Λίγη υπευθυνότητα παραπάνω δε θα έβλαπτε ποτέ κανέναν. Μια παροιμία λέει: Κάθε πράγμα στο καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο. Τώρα που το θυμήθηκε ή τώρα που τα κατάφερε είναι πια αργά. Αφού ήθελε να γίνει μητέρα τόοοοοοσο πολύ, έπρεπε να σκεφτεί πρώτα το καλό των παιδιών της και μετά τα προσωπικά της όνειρα και θέλω.
Εύχομαι μόνο να μεγαλώσουν όσο πιο καλά γίνεται και με πολλή αγάπη, μακάρι να βγω τρελή εγώ και καλή μητέρα αυτή, μακάρι....αλλά....
''Η Ισπανίδα Καρμέλα Μπουσάντα γέννησε στις 29 Δεκεμβρίου δύο υγιέστατα αγοράκια και κατέχει πλέον το ρεκόρ της γηραιότερης μητέρας, σε ηλικία 67 ετών''
Μπράβο της, να της ζήσουν!! Μα είμαστε σοβαροί;; Και μη μου πείτε ότι η μητρότητα είναι κάτι όμορφο και όποτε κι αν γίνεται είναι καλό, αφού ξεκινάει μια καινούρια ζωή, γιατί θα φρικάρω. Με ποιο σκεπτικό αποφάσισε να μείνει έγκυος αυτή η γυναίκα; Τα παιδιά της δεν τα σκέφτηκε καθόλου; Πως θα τα μεγαλώσει; Και αν πεθάνει αυτά τι θα γίνουν; Δεν είναι αντικείμενα να τα αφήσει κάπου μαζί με τα υπόλοιπα στην κληρονομιά.
Και άντε σου λέω εγώ ότι δε πεθαίνει μέσα σε δέκα χρόνια, αλλά ζει και είναι μια χαρά, πως θα ανταποκριθεί στις απαίτησεις που έχουν; Σε τι περιβάλλον θα μεγαλώσουν; Ψάχνει λέει, έναν νεότερο σύζυγο που θα την βοηθήσει να αναθρέψει τους δύο γιους της. Ότι καλύτερο δηλαδή για τα μικρά, να μεγαλώνουν με έναν άγνωστο και μια γιαγιά, τι πιο φυσιολογικό.
Η Καρμέλα Μπουσάντα αποφάσισε να γίνει μητέρα μόλις πριν δύο χρόνια, όταν πέθανε η μηέρα της, έλεγε στη συνέχεια το άρθρο. Αφού έχασε τη μητέρα της, είπε ας γίνω εγώ τώρα. Την έπνιγε η μοναξιά φαίνεται και αντί να πάει να υιοθετίσει κανένα αδέσποτο ζωάκι, να κάνει και ένα καλό, λέει δε μένω έγκυος, να σπάσω και το ρεκόρ. Ε, μάλλον είχε αρχίσει να το χάνει, αλλιώς δεν εξηγείται. Δε μπορεί να φέρθηκε τόσο εγωιστικά, γιατί μόνο εγωισμό διακρίνω σε αυτή της την πράξη, εγώ τώρα θέλω παιδιά και τώρα θα τα κάνω. Σαν να λέμε πάω μια βόλτα στο μανάβη κι έρχομαι, τόσο πολύ πρέπει να το σκέφτηκε, τόση σημασία έδωσε.
Λίγη υπευθυνότητα παραπάνω δε θα έβλαπτε ποτέ κανέναν. Μια παροιμία λέει: Κάθε πράγμα στο καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο. Τώρα που το θυμήθηκε ή τώρα που τα κατάφερε είναι πια αργά. Αφού ήθελε να γίνει μητέρα τόοοοοοσο πολύ, έπρεπε να σκεφτεί πρώτα το καλό των παιδιών της και μετά τα προσωπικά της όνειρα και θέλω.
Εύχομαι μόνο να μεγαλώσουν όσο πιο καλά γίνεται και με πολλή αγάπη, μακάρι να βγω τρελή εγώ και καλή μητέρα αυτή, μακάρι....αλλά....
7 σχόλια:
Μόλις έχουμε γυρίσει από την ταινιάρα :Οι Ζωές Των Άλλων!Μάλλον η τύπισσα που περιγράφεις δεν σκέφτηκε καν την ζωή των άλλων που τυγχάνει να είναι παιδιά της!!!Εννοείται πως ευχόμαστε να ζήσουν καλά τα παιδιά,αλλά πόσο εγωίστρια μπορεί να είναι,ώστε να θέλει να καλύψει το κενό της ζωής και καθημερινότητας της με 2 ανθρώπινες υπάρξεις που έχουν ανάγκη από ουσιαστική φροντίδα και επαγρύπνηση;!Και καλά αυτή,οι γιατροί που (λογικά!)της επέτρεψαν την τεχνητή γονιμοποίηση;;Πειράματα με κάθε κόστος;;;Έλεος πια...!!!!
Αν δεν ταιριάζαμε..
Πες τα κοπέλα μου!Και εγώ όταν είχα δει το ρεπορτάζ τα ίδια ακριβώς είχα πει!!Μυαλό κουκούτσι!Αλίμονο στα δύο αγγελούδια που κακά τα ψέμματα θα μεγαλώσουν σχεδόν μόνα τους, αφού όταν θα χρειάζονται την μητέρα τους αυτή δε θα μπορεί να τρέξει για αυτά(αν βέβαια ζει ακόμα έτσι!!).Αν είναι...!
Καλα τα λες...εγώ στη δουλειά έχω ένα παιδάκι που οι γονείς του είναι σαν παππούδες του. Μάλλον υιοθετημένο αλλά δεν έχει σημασία. Ο πατέρας του πέθανε πριν 1 μήνα απο καρκίνο,μεγάλος σε ηλικία. Η μαμά δεν ξέρω πόσο ακόμα θα ζήσει...το παιδί πάει ακόμα Δημοτικό. Τι θα κάνει μετά; ΟΕΟ;
sofi και goud: Εγώ καλά τα λέω, αλλά ποιος τα ακούει (διαβάζει);; Αχ βρε κορίτσια.
isos akoustei skliro, alla as elpisoume oti tha exoun siggeneis na ta frontisoun. Einai 67. Na zisei mexri ta 80??? 13 xronon ta paidakia. Meta ti? Poios ta simbouleuei, ta prosexei, koubantiazei mazi tous, poios ta frontizei k ta enimeronei?
telos panton, as ginei to kalitero gi' auta...
Σκληροί δεν είμαστε εγώ κ εσύ που λέμε αυτό που βλέπουμε, αλλά αυτοί που τα κάνουνε.
Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, είναι αλήθεια, κι όταν αφορά παιδιά μπορώ να γίνω ακόμα πιο πολύ.
Δημοσίευση σχολίου